Eindelijk is het zover, ons weekje buiten de schoolvakanties, onze huwelijksreis. Goed gepland, de herfstdepressie deed me bijna omkiepen. Zoveel regen in Nederland, nog meer regen dan andere jaren lijkt wel. Op de ochtend van vertrek lag er zelfs al sneeuw. Onvoorstelbaar als je 6 uur later op Sal uitstapt in 28°. Rechtstreeks vliegen vanaf Eindhoven maakt het voor ons Eindhovenaren extreem makkelijk. Paar gedownloade filmpjes verder en je bent er al. De zon hier maakt alles goed, elke depressie verdampt hier ala minuut.

Als een vriend hier niet een vakantieverblijf op een resort had gehad, waren we hier waarschijnlijk nooit terechtgekomen. Maar nu dus wel. Een mega huwelijkskado dat we in liefde en dankbaarheid hebben ontvangen. Met hele diepe volle teugen neem ik alles in me op. Ik verslik me er bijna in. De eerste (en voorlopig laatste) keer sinds 25 jaar dat ik vakantie heb buiten de schoolvakantieweken.

De eerste dag lopen we meteen naar het strand. De omgeving beetje verkennen en over ons heen laten komen. We hebben geen plan. Dat was de bedoeling van deze trip… geen plan…geen doel…niks moet behaald worden..geen spanning of het wel zal gaan lukken…geen belasting op de knieën…geen grote rugzak mee ..Huh? Wat dan? Nou gewoon, een weekje vakantie! Uitrusten! Luieren, lezen, kletsen, zwemmen, liggen. Kan ik dat? Nou, dat gaan we zien.

De tweede dag meteen met de taxi naar Santa Maria, the place to be. Ik trap meteen in de eerste de beste verkooptruk van een Kaapverdiaan en sta na 10 minuten buiten het winkeltje, €30 armer met een lappetas, nog een jurkelap en een schilderijtje van lap. Paul verklaart me voor gek. Voor het kindertehuis, alleen vandaag open, ik herkende jullie uit het resort etc etc Ik geloofde hem echt! Ben eerst boos op Paul omdat zo wantrouwig is en daarna daalt er ook over mij een nuchterheid. Oké! Dat was de eerste donatie aan het eiland. Caro op reis. We wandelen langs strand, doen de pier aan. Zien allerlei vissen met vliegen verhandeld worden, koppen afgehakt worden, ingewanden rondslingeren en ander verkoopbaar goed uitgestald. We zoeken terug een lunchplek waar het gevangen waar tot iets eetbaars is gemaakt.

We hebben dag 3 een tour geboekt via een contact van onze vriend, hij zal iemand sturen. Die iemand komt niet opdraven, wij staan voor het resort en passen het plan aan, morgen dan maar touren. Nu alleen ff naar Palmeiras, zou een authentiek havendorpje zijn. Hup in de taxi en na 25 minuten rijden we door het dorpje…tja…beetje vroeg om hier tot de lunch rond te hangen… dan maar het voorstel van de chauffeur volgen…ritje naar Salinas, de zout”mijn”…. Sommigen noemen het een touristtrap, maar nee, je kunt alles op internet lezen, dit is gewoon wat het is. Sal had ooit een zoutwinningindustrie, nu niet meer. Er is geen geld om het tot een aantrekkelijk oord om te toveren, take it or leave it.

De rest van de week kunnen de onderdelen van de tour mij gestolen worden. Ik houd niet van touren. Ik heb een hele goede indruk van het eiland buiten het resort. Oh wacht, we hebben ook nog de lemonshark tour gedaan. Na wat lokaas in het water heen en weer te schudden kwamen er ook echt een paar minihaaitjes om onze benen zwemmen. Leuk! Breng mij maar weer terug naar het strand.

De zon, zee, strand, eten en drinken heeft ons megahappy gemaakt.

Deze blog is nog niet klaar, masr het vliegtuig gaat zo opstijgen…en thuis is het meteen weer werken!!