Een huwelijk was de aanleiding naar Wales te vertrekken aan de start van mijn 6 weken zomervakantie. Vandaar uit besloten we dan maar in de UK te blijven deze zomervakantie. Het is altijd een beetje halfslachtig besluit gebleven…we zien wel…we rijden erheen en kijken ter plekke wat we gaan doen. Omdat de weersvoorspellingen afschuwelijk waren konden we onszelf niet vastleggen op twee weken kamperen.

The wedding was a real English traditional experience, i was totally underdressed in my pants, flat shoes and nó hat and even more uncomfortable because i had the shits.

We drove from the wedding in Threaddur Bay in Wales in our new car to the South West, camped halfway in the fúll sun…we missed camping and really enjoy it! With high expectations we drove on towards the startpoint of our first hike. We settled in on our next campsite, in the neighbourhood of Porlock. I just had had two day of “the shits” behind me and felt slimfit and good again, Paul had out of the blue pain in a knee, but the next day we would do stage 1 of the South West Coast Path. Wie heeft het Zoutpad niet gelezen. Eindelijk was ik daar.

We hebben een mooie eerste section gedaan maar toen bleek al dat Paul helemaal niet in staat was te hiken, en dan is 18 km erg lang volhouden. We liepen van Porslock naar Minehead, ik was ook bekaf bij aankomst, 18 km in hills is ook echt mijn limiet. Mijn conditie is bagger, mijn gewicht is er net 5 teveel en mijn knieën zijn sowieso “versleten”, maar ik kon in elk geval nog lopen. Nog voor we goed en wel van start waren moesten we ons plan dus al aanpassen. Dag twee met de auto naar Lynton, startpunt section 2, we zouden wel zien wanneer we moesten omdraaien. Gewandeld richting Porslock (eindpunt section 2) tot Paul echt moest opgeven… de rest van de dag doorgebracht in het schattige Engelse dorpje, pasty eten, cider drinken en terug naar de camping. Het was halfslachtig weer ondertussen maar doable. Je weet dat UK betekent: ben op alles voorbereid!

Dag 3 wordt rusten, we lopen een vlakke route naar Watersmeet (tip van een ervaren Devon reiziger), lunchen daar en weer terug. Aardig, zeker, maar dit is absoluut niet wat wij eigenlijk willen. Wat nu? Wij weten helemaal niet wat we moeten doen als we geen hikedoel hebben, zeker niet als ik niet nog meer kilos wil aankomen. Wat dóe je aan de South West Coast als je het niet hiked van a naar b naar c enz?

We zetten onze tent op Caffyns Farm, mooie camping in het midden van section 3 en besluiten dat ik ga hiken de volgende dag en Paul zijn knie écht gaat laten rusten. Zo gezegd, zo gedaan…maar het miezert, het regent, het is koud, er is geen electriciteit bij de tent en Paul ontspant maar matig. Daar gaat weer een kostbare vakantie dag van zijn 25 dagen. Als hij mij oppikt bij mijn eindpunt van die dag besluiten we dat dit niet is wat we willen voor ónze vakantie. De volgende ochtend breken we op en gaan naar huis. Paul heeft er ondertussen buikgriep bij gekregen en is een hoopje ellende. Wat is er aan de hand Paul, wij fitte zestigers moeten afdruipen naar huis. Onderweg maken we een plan. Dat beetje dat we geproefd en gezien hebben van het pad doet smaken naar meer. We gaan volgend jaar terug, mét tent op de rug, en lopen twee weken achtereen in alle vrijheid van camping (of wild kamperen) naar camping. We gaan trainen, meer spieren kweken, ik vooral consequent opbouwen rondom de knieën… en dan ervaren of het nog kan! Met dit plan dluiten we de UK voor dit jaar af.