Als je in Spanje dit pad wilt lopen heb je wellicht wat aan dit blog.

Wij waren er in oktober 2019. Ik boekte entreetickets online vier maanden vooraf, in juni. Zonder gids of tour. Veel tijdstippen waren al bezet. Je moet een tijd aanklikken dat je wilt starten. Ik koos voor 9:30 uur om redelijk voor de troepen uit te zijn.

Feiten: -De zon heb je tegen om 10:00 uur, die schijnt recht de kloof in. Foto’s maken in de ochtend is lastig met dat felle tegenlicht. -Het openbaar vervoer vertrekt te laat om om 9:30 uur daar te kunnen zijn. Je zou óf vooraf een tour moeten boeken die je met een bus daar afzet óf een auto moeten huren om er zelf heen te rijden. Ik koos voor het laatste (haha had geen keus meer toen ik daar al was) en vond het een prachtige autotocht erheen in de vroege ochtend met zonsopkomst. Je kunt dan ook nog uitstappen als je zou willen en even de pracht van het landschap in je opnemen. Een gids vond ik zelf niet nodig. Wil je allerlei info onderweg (die je simpelweg op internet kunt vinden) en stoppen wanneer een ander dat besluit en voortschuifelen met een groep, dan boek je een gids.

Het is moeilijk te parkeren, dat is het voordeel van vroeg arriveren, we hadden nog een plekje langs de weg vlakbij de start naar de entree. Dit was een weggetje door een tunneltje, wijst compleet voor zich als je dit gat in de berg hebt gezien. Er zijn grotere officiële parkeerplaatsen ergens anders, die zagen we op de terugweg. Je neemt nl een shuttlebus terug vanaf einde wandeling (paar €) en die bus stopt bij die grote parking. Dus het kleine voordeel s’morgens om tegenover de rotsdoorgang in de berm te parkeren, is een klein nadeel als je terugkomt, dan moet je nog vanaf de grote parking naar je auto lopen.

Eten en drinken neem je lekker in een rugzakje mee. Onderweg zijn er wel plekjes waar je even kunt zitten. Plassen niet: geen wc’s op het pad, dus zorg dat je met een lege blaas vertrekt. Bij de echte ingang staan wc’s, met mégarijen, ik had ergens vooraf in een bosje gelukkig al geplast. In oktober was het om 9:30 uur nog erg koud, zeker in de schaduw, een fleece/vest/jasje is dan prettig. Wij hadden later 25° dus ben daar op voorbereid. Er is een café bij begin en eind: zo’n soort vreetschuur, superdruk, lelijk en ongezellig, maar als je toch even wil zitten en consumeren heb je geen keus. Er is verder ook niks in de wijde omtrek.

Je arriveert bij de hekken waar blijkt dat er meerdere wegen hierheen leiden, vele groepen mensen staan al te wachten, dat begreep ik niet helemaal, maar waarschijnlijk vanaf die grote parkings. Lange rijen voor toiletten of blikjesautomaten. Duurt allemaal lang, dus ben er gewoon op tijd. Je krijgt je helm met haarnetje uitgereikt, is verplicht… en mijns inziens totáál overdreven, er is precies één laaghangend rotsblok waar je een beetje moet bukken en je misschien je hoofd had kunnen stoten. En als je dan toch naar beneden zou storten, je raad het al, helpt dat helmpie je ook niet. Nee, het gevaar is er 100% uitgerenoveerd. Desalnietemin zijn de rotsen om je heen indrukwekkend, zekers! En ik ben heel blij met mijn nieuwe profielfoto! Kreeg wel meteen waarschuwingen van de portofoondragende “guards”, die er elke 50m wel één loopt, dat de helm op moest blijven.

Ik ben blij dat ik toch gegaan ben. Toch een bijzonder pad met een verhaal. Ik zou er niet speciaal voor naar Spanje reizen, maar als het in je planning past van een reisje Zuid-Spanje kun je het meepikken. Je kunt een mooie binnenlandroute rijden met je eigen auto, ervoor en erna. Natuurlijk loop je met honderden anderen, zoals bij elke ontdekte highlight op onze aardbol, maar ze liepen me niet echt voor de voeten, ik had echt wel mijn genietmomentjes. Soms halen groepen je in als je even staat te fotograferen. Hoe bijzonder zou het zijn als het gewoon open zou zijn zonder ál die toeristische poespas eromheen en je er lekker om 05:00 uur ofzo overheen zou kunnen.

En dan ineens ben je bij het einde. Je wandelt door best onaantrekkelijk bosjeslandschap het gebied uit naar de weg, waar de bussen van de touroperators staan te wachten. Ff zoeken naar de shuttlebus die je terugbrengt naar het startpunt. Nog een aardig ritje terug. Ik had achteraf liever bij het eindpunt wat gedronken, zag er gezelliger uit dan de tent bij de start.

Dit was de Caminito del Rey. Voor wie het toch wil proberen.