Er moet écht wat getraind gaan worden voor onze geplande trekking in de Himalaya in april/mei. Dus zaterdag toch maar besloten weer es af te reizen naar de Ardennen voor wat hoogtemetertjes.

Voor alles van de zolder gehaald is zijn we een paar uur verder. Het enige wat motiveert om dit te doen is dat, hoe moe we vooraf ook zijn, hoe weinig zin we ook hebben in het inpakken en zondagavond weer uitpakken van de campingspullen…. we nog nooit spijt ervan hebben gehad… daarom gaan we.

Het is 2 uur rijden, tentje zetten we in 15 minuten op, en dan blijkt het ijskoud te zijn. Ik mijn Lofotenjas aan over mijn wandeljas en zak in dons gehuld in mijn campingstoel. Niks wandelen haha… ik val in slaap met de zon op mijn gezicht. Maar Paul maakt me wakker… go girl… meters in die benen… anders komen we in Nepal nergens…. Oh ja…Het is nóg kouder geworden ondertussen. Als we na twee uurtjes wandelen terugkomen is het kwik tot bijna 0° graden gedaald. Huh?? Het zou toch een warm weekendje worden?

Ik wacht met uit de tent kruipen tot Paul koffie heeft

We hebben gelukkig een cafeeke op de camping waar we, op een dapper groepje Amerikaanse scouts uit Brussel na, de enige kampeerders zijn. Na ons snel bereide Adventure Food droogmaal snellen we daarheen voor een warme chocola. Onze dry March gaat zijn derde weekend in. Wederom snak ik naar een whiskietje…vooral ook omdat we te lui zijn de vuurkorf en hout te halen voor een broodnodige warmtebron bij ons tentje. Wij vonden winterkamperen toch leuk? Jaaahh… het is alleen weer even inkomen.

Rust…dat is het… geen autogeluiden… vogeltjes…oploskoffie…havermoutpap met water… heerlijk allemaal… de koude ijzige wind die door ons tentje blies is het enige wat s’nachts allebei in onze nieuwe Himalyaproof slaapzakken minder beviel. Ik heb s’nachts na een plasje zelfs nog een donsjasje met capuchon aangetrokken in de slaapzak. Toen was het wel te doen.

Gepakt met gewicht in de rugzakken maken we deze prachtige maar best zware wandeling van 15 km. Het is zweten… Applewatch zegt dat ik 120 trappen geklommen heb haha….maar ik word er zó blij van! Het is onze favoriete lus in dit gebied, zeer uitdagend, afwisselend, geen asfalt, geen verkeersgeluiden… heerlijk!

Het valt ons echt zwaarder dan verwacht, maar goed dat we begonnen zijn…. met beetje oefenen, weten we waar we staan… misschien de trekking in Nepal maar cancellen…. Paul zegt dat iedereen zo’n trekking kan doen…we zullen het gaan zien. Tijdens de terugrit naar huis kan ik mooi dit blogje maken.