Hoe is het zo gekomen? Ik, die niks van Ayurveda weet, alleen de naam zelf.

Mijn Paul, mijn man nu, kreeg dit jaar plotsklaps een hernia. Na maanden opkrabbelen bleven er restverschijnselen in been en voet….das klote. Hij werkt met veel Indiase collega’s en zijn Indiase baas (natuurlijk zeer gebaat bij een weer gezonde Paul) adviseerde hem om eens naar een speciale plek in India te gaan waar ze hem volgens de zuivere originele Ayurvedische zienswijze misschien zouden kunnen helen. En zo kwam Paul bij mij terecht. We lopen allebei een beetje met onze zomervakantieziel onder de arm nu we niet gewoon onze volle rugzakken meer kunnen ophijsen en de bergen kunnen intrekken…erger nog….we kunnen er niet eens meer op vertrouwen dat we überhaupt de heuvels op en af kunnen wandelen. Dus Paul zegt op een avond “Caro, wat vind je ervan om naar India te gaan en wel naar specifiek déze plek?”

Ik heb nooit enkele wens gehad naar India te gaan na Slumdog Millionairs of Lion. Ik ben ook nooit écht enthousiast geworden, maar stemde toch in. Ik heb me er verder niet meer zo mee bezig gehouden, was ook niet mega gemotiveerd…het enige wat ik had opgezocht was dat het moessontijd was… maar Paul had zijn zinnen erop gezet en ik ging met hem mee.

We kregen vooraf een videobelletje over onze klachten met dé dokter. Ik ben hier veel slechter in dan Paul. Die heeft zich een omgaan met Indiërs aangeleerd…zo meebewegend…beleefd….”Thank you Dr Henry” zo fijn eigenlijk om te zien, hij verstaat ze ook net iets beter dan ik doe. Die van Paul waren duidelijker dan die van mij, schade aan kraakbeen (oftewel Artrose) krijg je niet weggemasseerd, toch? Ach ik zou het daar wel zien.

Het toeval wilde dat ik twee weken voor vertrek mezelf bij het uittrekken van een boomwortel in onze tuin een gescheurde spier (denk ik) bij mijn ribben bezorgde. Het voelde alsof ik een rib had gebroken. Bij elke nies ging ik tegen het plafond. Het weekend dat volgde was DTRH festival en heb mezelf daar toen best goed kunnen verdoven, maar liep een fikse keelontsteking op. Flink verkouden, mét verse opkomende koortslip en brandende spier achter linkerborst was ik klaar voor twee weken heling. We hebben ergens ook nog besloten dat we een vrije week erachteraan wilden om nog iets van India te zien. Een drieweeks avontuur ging het worden.

Ik ben vertrokken met een 100% open mind. Ik stond open voor een Ayurvedische kuur van twee weken, en ging natuurlijk ook gewoon een verre reis maken naar een land waar ik nog nooit geweest was.

De reis was goed te doen al geniet ik niet meer van een raamplaats. Voel me opgesloten en krijg bijna paniekaanvallen als de hitte ondraaglijk wordt. Slapen lukt toch niet dus voortaan echt een gangpadplek zodat ik aan de claustrofobie kan ontsnappen.

Opgewacht in Kochi met onze namen op een bordje. Prima, houd ik van. Niet meteen hoeven onderhandelen met de taxichauffeurs na 20 uur reizen. Drie kwartier later openden de poorten van ons onderkomen zich, Softouch Ayurvedic Village. Tussen veel groen, heel veel palmbomen, verscholen op een omheind 14 ha stuk grond, gewoon aan een weg, stond achter een hek een groot koloniaal pand met allerlei bijgebouwen. Meteen een rondleiding (oh please móet dat nu?) én ook meteen het eerste consult met dokter én subdokter, wauw dat is snel…nog niet eens mijn koffer geopend. We moesten zeker vier handtekeningen zetten onder allerlei paperassen, kwam geen computer aan te pas. De dosha werd bepaald door hun eerste indruk van ons en een aantal vragen. Paul overwegend Vata, ik Pita…..vooruit maar!

Er is wat geschreven in die weken…op dat vochtige papier, ik denk niet dat ze aan dossieropbouw doen daar. Het papier schimmeld in deze regenmaanden onder je handen vandaan. Nog geen uur later lagen Paul en ik ieder in onze eigen behandelkamer onze eerste Ayurvedische massage te ondergaan. Hatsieflats! Het was vrijdag 17 uur en 26 uur geleden hadden we onze voordeur dicht getrokken. Maar het was een openbaring. Ik werd bloot op een papieren slip na op een koloniale houten behandeltafel door twee jonge meisjes onder handen genomen, helemaal ingewreven met op mij afgestemde olieën. Zwiep zwiep, vier handen, aan elke kant twee, als synchroonzwemmers gingen ze te werk. “Pressure oké Mam?”. Dat is het enige zinnetje dat ik de hele twee weken gehoord heb. Ohja “Hot oké Mam?” ook nog, maar of ik nu ja, au of nee zei, maakte eigenlijk nooit verschil. Het was de perfecte verwelkoming na die vermoeiende reis, we voelden als herboren en konden aansluitend voor het diner aanschuiven. Meteen helemaal ondergedompeld in de indiase Ayurvedische cultuur. 15 dagen achter elkaar fullbodymassage gehad in allerlei varianten, met allerlei oliën, kruidensmeersels, scrubpoeder, rijstepap etc. Er zijn tientallen liters olie doorheen gegaan.

Twee weken elke dag was er hetzelfde schema:

7:00 soms eerste medicijn

7:15-8:30 yoga

9:00-9:45 medicijnen en ontbijt

10:00-11:30 consult met subdokter en behandeling

13:00-13:45 lunch

ergens tussen 14:00 en 17:00 middagbehandeling en soms consult met dé dokter

17:30-18:45 yoga

19:00-20:00 medicijnen en diner

20:30 naar bed

Het voelde vanaf dag 1 als een volle dag waar je tussendoor niet veel deed, beetje schrijven, beetje lezen, beetje wandelingetje op het terrein….één keer wandelingetje búiten het terrein, één excursie naar de waterval (was inbegrepen) en één keer met taxi 15 minuten naar het dorp Chalakuddy om roepies te pinnen. Ál die dagen was er regen. Ik ga het hier maar één keer heel duidelijk zeggen. Het regende élke dag het overgrote deel van de tijd, hard en veel. De temperatuur was wel altijd aangenaam. En alles werd vochtig, mijn schrijfboekjes zijn helemaal opgezwollen, de toilettassen raakten beschimmeld, alle kleren klam. Maar het gaf niks want we waren druk met ons programma en zaten altijd droog. Het heeft me niet gestoord. Allemaal part of de India-beleving in juli. En áltijd alleen omringd door oerwoudgeluiden (en kletterende regen haha)….heel rustgevend en inheems.

Hieronder een vb van een dag, de behandelingen kreeg je de avond ervoor doorgeappt.
7.00 am
Snehapana

10.00am
Full body Abhyangam
Muttakkizhy
Steam bath
cream on back

3.45pm
Lepam
Infra red treatment over chest
Jambeera pinda swedam on chest
Bandage
VETHU

Gedurende de 15 behandeldagen is dit allemaal voorbijgekomen bij mij:

Pizzhichil, Shodhana (purification), shamana
(Palliation), Snehapanam, Full body massage with lemon pottali and lepam, Kati vasthi, Pichu to neck and chest,
Full body massage with Jambeera pinda and IR to chest, Chest bandage, Full body powder massage, Arka lavana swedam, Cupping, Full body with shastika pinda swedam, Shirodhara.

Vraag me niet meer wat wat was, alleen de cupping. Wauw dat voelde behoorlijk middeleeuws. De bloedzuigers zette ze bij nader inzien toch maar niet in. (had dus zomaar gekund!) Ik ben vaak flink beklopt van nek tot voeten met hete vuistgrote zakjes gevuld met een op mij afgestemde samenstelling (lemon/knoflook, turmeric) en dat gaat er niet zachtaardig aan toe hoor, als ze soms het zakje iets te lang op je huid laten rusten is het dus een au. Ik ben ingesmeerd met zwarte grijze of groene kruidenpastas…..Mijn hoofd is van links naar rechts 15 minuten lang met olie bedruipt met een soort pendel….Ik ben gereinigd van binnen en buiten. Je drinkt om 7 uur een half glaasje van iets en van 8 tot 11 uur loop je compleet leeg op de wc. Ze spuiten een goedje in je anus en de uren daarna hetzelfde…jaja….Neem daarbij het drinken van alleen kruidenthee en warm water en het drie keer per dag Ayurvedisch eten, de meditatie-, ademhalings- en yogaoefeningen en ik kan me een gezuiverd mens noemen in body and mind.

De eerste week was het nog gewoon alles ondergaan, de tweede week begon ik het ook te voelen. Mijn flinke koortslip was volledig genezen, de beschadigde borstspier deed nauwelijks meer pijn en het leek alsof de gevoeligheid van iets wat met plassen te maken heeft is afgenomen. Dat ik zó vaak moet plassen is ook súperonhandig. Ook tijdens het masseren, als ze met hun potali’s op mijn onderbuik klopten, moest ik al weer plassen en vreemd genoeg was dat weg na een week (huh?). Misschien omdat er elke yogales ook perineum-oefeningen voorbijkwamen om de basis te versterken. Die oefening beviel me trouwens héél goed: chinlock-diaframlock-perineumlock. Om je energie bij jezelf te houden en je af te sluiten voor de rest….héél sterk gevoel gaf dat. Maar gedurende die tweede week ging ik me ook lichter voelen. Letterlijk natuurlijk want paar kilo’s eraf maar ook opgeruimder in mijn geest, positiever.

Een vriendin vroeg “Heb je wel het gevoel dat je in India bent?” Haha, zeker wel! Het is geen Westers instituut. Alles ademt India. Alleen de eigenaren en de dokters spreken Engels (met het bekende onverstaanbare accent). Het kastesysteem kennen ze er gelukkig niet al voelde je wel degelijk een hierarchie tussen de tientallen werknemers. Ze kunnen in de Village maar 18 gasten tegelijk bedienen maar gedurende onze tijd waren we meestal maar met 9 personen. Superkleinschalig. Als ik kijk wat er per dag alleen bij mij al doorheen gaat aan mengsels en oliën moet dat een helse klus zijn.

De twee keer dat we het terrein verlieten ook een indruk gekregen van de armoedige staat van dit stukje Zuid-India, overal bouwvallen, en nu met die regen veel modder en viezigheid. Toch gaan er wel Indiërs nu op vakantie naar Kerala….die vinden die moessontijd juist fijn… en de betrekkelijke rust hier.

Wij zijn na twee weken met een heel tevreden gevoel vertrokken naar een ander stukje Kerala. Daarover later meer.