Ik heb weer ruimte op wordpress en ga het meteen vullen met mijn mooiste plaatjes van Ijsland.

We hebben dit reisje zorgvuldig gepland. Paul had al heel veel voorwerk gedaan tijdens mijn HighSierra reis en samen hebben we de laatste knopen doorgehakt. Wat ben ik achteraf blij dat we zijn eerste idee om het hele eiland rond te rijden hebben teruggebracht naar alleen van West naar Oost via Zuid. Erg leuk om zo samen met reisgidsen en vooral reisblogs van anderen je eigen reis samen te stellen. Het zou een bezichtigings- annex fotoreis worden, dus alle hotspots erin verwerkt. We hebben zelfs een dag voor vertrek besloten een groothoeklens Panasonic Leica DG Vario Elmarit 1:2.8-4.0/ASPH 67 (voor de kenner) te huren met ND-filter. Onze verwachtingen van overweldigend natuurschoon waren hooggespannen. Ik kon me vooraf niet goed voorstellen hoe ik deze vakantie zou ervaren. We gingen niet echt iets dóen voor mijn gevoel. Dat fotothema heb ik er echt bewust aan moeten koppelen om een doel te hebben. “Oké, we gaan fotograferen”. Es kijken of we het kiekjesniveau kunnen ontstijgen.

Het begon al goed! Tijdens de vlucht brak er grote consternatie uit. Ik lag te dutten met mijn hoofd tegen een raampje, maar werd redelijk bruut gemaand opzij te gaan. Het Noorderlicht (Aurora) was te aanschouwen rechts van mij had de piloot omgeroepen. Oké…. Grote vegen wit licht in de donkerte buiten het raampje. Niks groen! Vanaf Ijsland was het wellicht een zeer bijzonder schouwspel…..vanuit het vliegtuig voelde je wel dat het speciaal was, maar je zag het niet. Gek genoeg maakte mijn iPhone door het raampje wel een foto waar een groene vage veeg op te zien is. Huh?? Das raar hè?

Een auto huren is een must als je je eigen plan wilt trekken, we hebben ook echt 7 dagen rondgereden, 8 nachten achtereen in een ander hotel geslapen en het maximale eruit gehaald.

Onze KIA Picanto heeft ons keurig vervoerd over de A1. De derde dag miste ik al de bergen en de natuur iets verder van de autoweg.

We hebben een niet A1-weg genomen om via een beetje binnenland naar onze volgende bestemming te geraken. 22 uur later kwamen we aan. Ons witte Pikantje was zwart en door de wol geverfd! Gedurende onze monstertocht die zeker 6 uur in beslag nam zijn we door een paar héle grote 4-wheelers ingehaald.  Zij konden nog met een redelijk tempo door de kuilen, modder en plassen stuiteren, wij moesten stapvoets en zeer veel manoeuvreren. Best eng eigenlijk. Deze route was zeker niet bedoeld voor ons vervoermiddel. Op mijn eigen benen heb ik me vaak veiliger gevoeld. Maar….. we kregen onze portie Ijs(binnen)land. Compleet uitgestorven. Saaier trouwens dan ik had verwacht….zeker na een uurtje of 4. Prachtige ijstoppen in de verte, dat wel, uiteindelijke reden we ook door sneeuw…helemaal blij waren we daar niet mee hoor…ik zag ons al gestrand omdat de wieltjes niet ijsbestendig bleken. In onze bandjes zaten trouwes wel studs haha….die hoorde je steeds tikken op het asfalt en die hebben op dat moment vast hun nut gehad. Maar iedere kuil was het je hart vasthouden of je geen lekke band had of erger. Paul was doodmoe na die rit, wilde het stuur overigens niet afstaan, dus eigen schuld….

IJsland wordt overspoeld door toeristen, toch viel het ons mee. Het is in Oktober goed te doen. Ik ben ondertussen gewend aan de Chinezen. Bussen vol overal, natuurlijk ook hier. En wat wil je ook als je de hoogtepunten van het eiland gaat bekijken. Wij zijn ze meestal voor omdat we vroege vogels zijn gelukkig. Ze volgen je alleen overal. Wij stoppen de auto voor een foto en nog voor mijn statief is uitgepakt, stopt er al een bus en rennen er echt tientallen toeristjes uit met camera’s die om je heen gaan staan en als je pech hebt vóór je. Ook als we stopten omdat ik moest plassen, serieus!

Mijn eerste geizerervaring gehad. Stoom uit de grond, klein pruttelend bubbelend plasje, je steekt je hand erin en AHHHHHH, kokend heet, niet normaal.

Op veel plaatsen zie je stoompluimen, dat is wel bizar ja. Natuurlijk ook Geysir bezocht, de uitgebate geizer. Hotels in de buurt gebouwd, parkeerplaats aangelegd, paadje ernaartoe gemaakt. Kleine paaltjes met een kettingtje erlangs. Bordje hier en daar dat je op het paadje moet blijven. Heel schattig en beetje knullig allemaal. Het ziet er niet uit alsof er miljoenen mensen doorheen gaan per jaar. Wij waren er wel om 6 uur s’morgens, met nog 5 andere fotografen, uren later staan ze er rijen dik.

Toch begint het me na dag 5 op te breken, dat rijden, kijken naar een waterval, trapje weer op met de meute mee, weer terug in de auto…. Foto’s maken die allemaal lang zo mooi niet zijn dan op internet. Pauls foto’s die soms beter lukken dan de mijne. We hebben om de dag de leenlens op onze camera. Maar zijn camera is net iets beter dan de mijne en ik laat het fotograferen soms maar aan hem over. Paul is meer onder de indruk van alles, wel leuk om te zien. Ik zie het soms niet zo…

En dan gaan we wandelen! Onverwacht lassen we een hike alleen in. Er stond een gletschertocht op het programma, maar……ik ben een beetje het vertrouwen verloren in het toeristische aanbod en trek er liever zelf op uit. We hebben de dag ervoor uitgebreid de gletsjers bekeken die uitliepen in de zee en grote ijsblokken loslieten. Erg mooi!

Wat een super besluit van ons. We hebben een prachtige dag gehad. 18 km gewandeld en …..eindelijk…Ijsland “gevoeld”. Paul en ik passen goed in wandelgebied. Ik kom tot rust, stop met praten, geniet van de uitzichten, word moe, word blij en voel dan een geluksgevoel over me heen komen. Ik weet onderhand wel dat dit meer mijn ding is dan hotspots hoppen. Wat een heerlijke dag. We hebben ook super geluk met het weer.

IJsland met een rugzak op van hut naar hut….ja…dat zou ik wel wat kunnen vinden. Ik heb Ijsland nu gezien, ik ben van West naar Oost gereden, heb een paar wandelingetjes gemaakt, één dag (eigenlijk een middag-) hike, veel wind gevoeld, veel zee gezien…. De volgende keer zou ik in deze periode het binnenland intrekken. Ik durf dit niet aan in juli of augustus, hoor gruwelverhalen van overvolle hutten, bespreken een jaar van te voren…geen inkopen ter plekke kunnen doen voor voedsel voor en week… té duur…té populair misschien. Maar het blijft zeker in mijn achterhoofd.