Ohjé, ohjé… mijn CaroGoesUnafraid titel kon ik niet waarmaken en heb daarom mijn solotrip naar Noorwegen afgeblazen.

I am a member of the Nordisch NKBV…

Ik ben op de betreffende ochtend níet op het vliegtuig gestapt. Dat was een zeer moeilijke en dubieuze beslissing. Diezelfde dag (alleen Paul wist het) ben ik alleen gaan wandelen met 10kg op mijn rug…rondje vanuit mijn huis de velden in. 17,5km lang geprobeerd alle gedachtes op een rijtje te krijgen….en ach…na 15km was het wel oké, ik kreeg toen trouwens ook een zeurende pijn in mijn heup wat enorm hielp mijn beslissing te rechtvaardigen. Ik was gewoon totaal niet goed voorbereid op 3 weken backpacken met 21kg in de bergen.

Ik heb niks ergs onder de leden maar er zijn een paar onhandigheidjes die mijn zorgen nog versterkten. Mijn ogen hebben nieuwe lenzen gekregen (geheel vrijwillige luxueuze beslissing overigens) en hebben nog even special care nodig, ik moet ze 10 keer per dag druppelen, 4 verschillende flesjes. Ik draag in plaats daarvan geen lenzendoosje/lenzenvloeistof/leesbrilvoorzonderlenzen/leesbrilvoormetlenzen/brilvoorverafvoorzonderlenzen meer mee, dus dit wordt uiteindelijk een groot voordeel, maar nu nog ff niet.

Mijn bezoek aan een podotherapeut vanwege mijn aanhoudende niet ernstige hielspoor resulteerde in twee zooltjes in mijn bergschoenen die a. aanvoelen alsof er twee tennisballen in je schoenen zitten en b. druk geven op bepaalde plaatsen op je voet die je eerder nooit gevoeld hebt. Dat moet je ook maar geloven hè, die jonge “dokters” met hun scanners/xrayapparaatjes en conclusies na 20 min. Een week later loop je met nieuwe zolen in je bergschoenen te oefenen omdat je weer een week later er drie weken op moet lopen. Of dit zeer onnatuurlijke gevoel mij uiteindelijk van mijn hielklachten gaat afhelpen geeft mij ook lichtelijke zorgen.

Dan het tillen van de 21kg. De 10kg gaf mij op vlak terrein al pijn in mijn heup….Ik had gewoon moeten oefenen! De 20kg rijst lag klaar in de kast…. ik hád ze in de rugzak kunnen stoppen en mijn oefeningen kunnen doen…. maar het is allemaal niet gebeurd. Paul bleef tot de dag voor vertrek volhouden dat ik het wel zou managen daar, maar ik zelf niet.

Looks not so heavy

Dan het weer: Ik gebruik de weerapp nooit, beïnvloedt te vaak een beslissing die dan niet juist bleek te zijn. Maar ik keek nu toch al stiekumpjes twee weken hoe het weer in de gebieden was waar ik ging lopen. SLECHT! Kan er niks meer van maken, soms onder 0° s’nachts….7° overdag maar vooral 🌧💨. Ook geen fijn vooruitzicht.

It rained one moment…at DTRH

Ik was na het festivalweekend (vooraf aan de donderdag dat ik zou vliegen) op maandag zo uitgeput en misselijk….wat ik al had voorzien….. dus ik hoefde ook niks meer te doen dan drie dagen bijkomen in mijn eerste vakantieweek. De rugzak stond allang gepakt klaar…gewoon nog drie dagen bijslapen. Maar ik werd ziek, overgeven, koppijn en toen …… werd ik Afraid…..ik beken het…. Ik kon niet Unafraid afreizen. Bèng! Van mijn voeten geblazen! Ik kon niet meer bedenken dat het me iets positiefs zou opleveren. Ik besloot niet te gaan, midden in de nacht voor vertrek.

Heb ik spijt gehad in de afgelopen twee weken? Ja! Ik heb tijdens de eerste wandeling rondom huis al naar tickets gegoogled. Mijn ticket naar Oslo was €150 incl checkinn backpack, a new ticket for the next days would have been €550…so NO WAY. De spijt kwam met golven. Ik vond mezelf een schijterd. Maar ook opluchting kwam met golven…ik heb vakántie! Ik moet niks, geen strenuous hikes voor de boeg…ik mag gewoon wándelen nu haha.

Paul had twee weken Wales gepland naar familie in mijn 🚙…..so plans were changed…I was going to join Paul to Anglesey.

Next blog will tell you how I am doing there.