Vanmorgen scheen de zon! Ik werd wakker van het getjilp van een winterkoninkje. Haha…dit had ik never nooit geweten maar heb een vogeltjirp-app gekocht en die zei dat het de Wren (Engels voor Winterkoninkje) was, wat Paul al dacht. Ik ga me ontwikkelen tot een vogelaar, let maar op. Ik heb vandaag ook een Lepelaar gezien! Toen ik klein was was dat heel zeldzaam. (heb ik net op Wiki gelezen).

En met volle zon om 07:00 uur de tuin van ons b&b ingewandeld, wat een paradijsje!

De wolkjes kwamen aandrijven zag ik. Tijdens ons uitgebreid ontbijt kwamen ook uitgebreide wolkenvelden opzetten en op het moment van vertrek vielen de druppels uit de lucht. Wij waren voorbereid, getogen in waterproofs gingen we lachend op pad. 18km zei google maps naar ons volgende airbnb. Dat moet lukken. Maar lopen op een asfaltweg in zeikende regen met flinke tegenwind op een dijk met links een grijze watervlakte en rechts groene velden … uren aan een stuk… is ….. gewoon geen kloot aan. In Hoorn aangekomen een cappucinootje kunnen scoren op de markt, maar veel genot bracht dat niet. Mijn wandelschoenen blijken niet meer waterdicht, zijn na 6 jaar aan vervanging toe, evenals Pauls regenjas, maar die hoeft geen nieuwe te kopen, want heeft er nog drie op voorraad, my gear gadget Darling. Mooie try-out voor Ijsland wel! Beter nu zeiknat dan daar zometeen. Na 6 jaar beginnen mijn eerst aangeschafte wandelspullekes het dus te begeven.

Een oersaaie dag dus daar langs het Markermeer, van Wijedenes naar Schardam. Ik zou het geen enkele wandelaar aanbevelen. Voor mij is het nu iets van oké, ik ben het gestart en ga het nu doen…ik beloof niet de hele 400 km af te leggen maar toch… ik ben wel van het afvinken, lijstjes afwerken…en etappe twee zit er nu op. Het zou zo maar kunnen zijn dat als de mogelijkheden buiten onze landsgrenzen beperkt blijven …. Maar nogmaals: ik beloof niks. Ik had gedacht Paul iets bijzonderders voor te schotelen. Nu weet ik weer waarom in onze buurt de Ardennen, de Eiffel, de Vogezen en Zuid-Limburg zo aanlokkelijk zijn: het berggevoel, de uitzichten, het afwisselende landschap… Aan de Alpen, Dolomieten, Pyrenees, Snowdonia, Scottish Highlands, Rockies en High Sierra heb ik vandaag vaak gedacht. Herinneringen zijn fijn, gewoon lekker koesteren en ondertussen doorstumpen zoals ze in Heerlen zeggen. En dat hebben we gedaan….23 km lang… Vanwege een detour door Hoorn… loop je daar met je verzopen hoofd en een rugzak van 15 kilo door een winkelstraat in Hoorn. Ja, dan denk je wel even: Paul, why?

De laatse 8 km zijn weer iets meer “natuurlijk”. Veel vogels in broedgebieden, de regen is gestopt, op de dijk, flinke wind..soms denk ik aan Sil de Strandjutter, geen idee waarom, maar voor mij is dat positief. Ik geloof dat ik verliefd was op Rutger Hauer toen… én op Lopke haha. Maar ik loop ondertussen boven de 20 km en dat voel ik overal. Zó blij dat we in Schardam zijn aangekomen. Ondertussen al een warme douch en een fles rosé later gaan we zo bij onze gastheren aan tafel. We voelen ons toppie en hélemaal op vakantie… in ons (nou ….meer mijn) eigen kikkerlandje.