It is the summer of unusual holidayactivities. Ohja wacht, ik schrijf liever in het Nederlands.

Ondertussen op weg naar Wales voor de laatste week van mjn schoolvakantie. Familiebezoekjes en Pauls eilandje Anglesey en geboortegrond weer een beetje voelen.

Voor ik ga bloggen moet ik altijd eerst de gemaakte iphonekiekjes selecteren. Ik had er 680 van de afgelopen 11 dagen… jeetje…daar heb ik er nu 250 van over, dat is zo’n beetje 20 fotootjes per vakantiedag. Daar kies ik dan in mijn blog weer de leukste van en zo verveel ik me niet als bijrijder van Calais naar Anglesey. Paul durft mij niet links te laten rijden…danniet haha… vind ik niet erg. Hij durft me trouwens ook niet rechts te laten rijden in Frankrijk…ook best. Ik vind autorijden niks aan. Hij houdt weer niet van foto’s selecteren. Wat een team haha.

• 

• 

• 

• 

Thuis viel na Nepal ook Ijsland weg. Een week voor vertrek de boel toch afgeblazen. Ik durf het bijna niet meer te schrijven, maar ik kreeg een knieblessure van de te snel 20kg rugzak op en af een heuveltje tillen. De trail die we zouden lopen vereist sterke benen en de Coronatest die we op Airport Reykjavik moesten ondergaan was ook een gokje..wel of niet positief?…Daar verschuil ik me nu een beetje achter: Corona. Maar in feite ben ik gewoon niet fit en kamp met blessures. Dus…hupsakee…de auto gaat mee! Waarheen dan? Nouwww, ik ben nog nooit in Bretagne geweest en wil al sinds het boek van Benoîte Groult Zout op mijn huid, naar de Bretonse kusten (mannen toentertijd maar dat is na 30 jaar vervangen door kusten….jezus wat gaat de tijd toch snel). Op Pauls lijstje staat ook nog Bretagne dus snel besloten. Ik een paar avonden googlen, wat slaapplaatsen gereserveerd (veel campings en hotels waren overigens al complet) .. en we konden vertrekken.

• 

• 

• 

• 

Eerste gok: Dinan. Bedoeld om even te landen na een lange reisdag in het westen. Ik had onderweg al gelezen dat Bretagne het één na populairste gebied is van Frankrijk. (Wat staat op nr 1 dan? De Zuidkust? De Alpen? De Pyreneeën?) Daar schrik ik dan wel meteen van…en stel meteen alle verwachtingen van verlaten stranden, kustwandelingen en mooie rustige dorpjes bij. Toeristen dus…. overal waarschijnlijk. Even tussendoor… Ik ben op het moment het boek van Ilja Leonard Pfeiffer “Grand hotel Europa” aan het lezen en denk net even anders over toeristen en mezelf nu haha…ik begrijp een hoop gebezigde begrippen van de schrijver niet, veel taal om de taal, zeker na een viertal makkelijk weglezende zomerboeken, maar lach me af en toe wel het schompus met zijn arrogante humor. Dat probeer ik dan weer te vertalen naar Paul om hem mee te laten lachen…maar dat is lastig hè, humor vertalen.

• 

• 

• 

• 

Dinan dus ook een oord waar toeristen massaal op afkomen. (Overal borden met “mondkapjes verplicht!” en politie die loopt te controleren hierop) We hebben ons er in de namiddag rustig tussen begeven…het oude centrumpje doorgewandeld en natuurlijk…stóm…das waar ook… het restaurantje waar we ons eerste etentje wilde hebben was natuurlijk dicht…net als elk noemenswaardig establishement in Frankrijk. Zij hebben al uitgebreid gelunched om 13 uur, wij alleen een kleffe krentenbol in de auto. Tot 19:30 uur wachten!! Na 8 uur autorijden en een zwak misselijk gevoel was dat geen optie. Na een vleesplank (ze zijn nog steeds dol op hun charcuterie) met bijbehorend vocht teruggeslenterd naar ons hotel en samen met een fles gekoelde rosé uit de Specialement Vins-shop op de hoek, van bubbelbad naar bed afgezakt en dat was dag één. Voordeel: volgende ochtend vroeg wakker en wij terug naar het uitgestorven centre-ville. Dat is wat wij fijn vinden. Om 7 uur ergens rondstruinen, lekker zonder mondkapje en zonder al teveel mensen. Die Gauloises rokende oude mannetjes aan een biertje …of een koffietje, op het terrasje bij Le Tabac, horen natuurlijk wel in dit plaatje. Verbazingwekkend veel Tabacs zijn er trouwens nog in La France. Ook nog standaard asbakken op de tafeltjes buiten. En héél veel rokers. Paar uurtjes later bij de boulangerie (mondkapjes moeten buiten in de rij al op) het eerste baquetje, pain aux noix en deux pain au chocolat voor onderweg gescoord en hup…naar bestemming nummer 2: Erquy. Ook random geboekt via booking.com. We zullen het zien.

• 

• 

• 

•