Een utopie is een werkelijkheid die niet bereikt kan worden. Kamperen op een Huttopiacamping én een mooi rustig plekje krijgen is dat ook. Hoe heb ik het kunnen doen? Ik zie me thuis nog zitten achter mijn laptop…Paul erbij betrokken.. proberen in twee weken een soort van Bretagnereisje vast te leggen…Nou en deze keus was dus een foute. Ach…nou ja…we waren ook wel erg verwend de afgelopen 4 nachten…we konden wel wat hebben. We hadden vooraf gezworen: Wat er ook zou gebeuren in Bretagne, we zouden ons er niet door uit het veld laten slaan…Nu, dat moest ik die aankomstdag wel een aantal keren hardop voor mezelf herhalen.

Bestaan er eigenlijk ook campings zonder kinderen…dat vroeg ik me die avond serieus af. Ik ga het hier niet uitgebreid beschrijven want het lijkt ook terwijl ik daar zat té logisch. Zwembad….natuurlijk…hoe had ik dat kunnen vergeten! En wij kregen dit plekje, op 50 m ervandaan op een hoek van een driesprong. Wat wil je dan? Een ijskastje, meteen geregeld, het staat er al voor je je tent hebt opgezet. Verlengkabel mét eurostekker? Geen probleem, staan in rijen klaar bij de receptie. Ik nog even geprobeerd een ander plaatsje te krijgen…doen ze dan ook écht hun best voor…maar Paul had alles al uitgepakt en de tent al half staan…Ach ja, laat ook maar. Het is hier overal herrie. Service verder prima. Personeel zeer vriendelijk. En alles gewoon goed geregeld. Prima camping dus, eigen schuld.

Douarnenez ligt onder Brest. We hebben een wandelingetje naar het strandje 100 m lager gemaakt. Een steil weg van 18%…dus fietsen maar boven gelaten. De volgende dag had Paul een fietsroute gevonden naar Quimper. Superleuk plan, werden de fietsen voor het eerst écht gebruikt. Fijne route over een oude treinrail…alleen reden we steeds tussen de bomen of struiken aan beide kanten…16km achter elkaar….Ik wilde graag ook een beetje door het Bretonse landschap fietsen dus ik voor de terugweg een alternatieve route op googlemaps uitgestippeld. Maar eerst even Quimper “doen”.

Mooi! Leuk! Echt! Gewoon doen. Fijn terrasje opzoeken. Rondje om de kathedraal…paar rustige straatjes doorkruisen en de tuinen van Quimper opgezocht. Het was een hete dag. Niet zo heet als in Nederland maar wel heet genoeg om het redelijk snel voor gezien te houden en aan de terugweg te beginnen. Een fietsdag vind ik toch bevredigender dan een sjokjesdag.

Die alternatieve terugweg hebben we geweten én gevoeld. Twee keer zoveel kilometers en zeker 10 keer zoveel hoogtemeters. Geen vlakke meter zat ertussen. En zeer regelmatig zaten we toch verkeerd of liep de weg dood of ging over in een zandpad. We hoorden onze camping al, zagen hem ook al door het struikgewas dus het kón niet lang meer duren. Met een soort verbetenheid wurmden we ons steeds verder door een bramenbos, fietsen ging allang niet meer, het pad was een paadje geworden en het paadje was op een gegeven moment ook weg. We sleepten met onze fietsen over boomstronken maar vooral die struiken…De omheining van de camping zagen we zelfs al, maar er was geen doorkomen aan. Terug dus. Met een megaomweg van nog een paar kilometer én die 18% kwamen we totaal uitgeput bij onze superplek aan. Te moe om nog maar ergens last van te hebben. Íjskoude fles wijn uit onze koelkast, opengekraste benen omhoog en ja…. toch heb ik dan een heerlijk voldaan gevoel haha!

Wat doen we de laatste dag in dit gebied? Brest stond op mijn lijstje maar gezien de drukte overal bij bekende namen, besloten we een andere uithoek van de westkant te bezoeken, Cameret-sur-Mer. Een heerlijk dagtochtje van gemaakt. Eerst wat (bijna) verlaten strandjes aangedaan en rondgestruind tussen wat de zee achterlaat bij eb. Dat zijn de fijnste uurtjes vind ik. Om 12 uur al een Franse lunch genoten…prachtig terras aan hetzelfde strandje…daar kunnen wij toch ook extreem van genieten. Toen naar Cameret waar we wel wat megacampings en vakantieparken met bijbehorende drukte zijn gepasseerd…. het dorpje zelf was drie keer niks. Er lagen wat boten aan een World Heritage kade met kerkje. Met de bijbehorende stroom toeristen hebben wij het gezien, gedaan en gegaan. Terug naar Douarnenez voor onze laatste nacht daar. Het was toch alles bij elkaar best een fijn dagje geworden. Morgen naar Pabu voor de laatse drie nachten camping. Héél benieuwd hoe het daar is.