We vertrekken heel blij van Huttopia naar de volgende gok, camping Milin Kerhé in Pabu. Vooraf dacht ik dan vanuit deze standplaats de zuidkust nog te verkennen. Maar we willen helemaal niks meer verkennen…. we willen niks dóen. En dat lukt prima. Twee dagen lang lezen en nog meer lezen we op dit plekje. Goed verstopte camping, zeer simpel en wij zitten in het uiterste puntje op het laatst beschikbare stuk grond, zonder electriciteit….totale rust. Het is nog steeds perfect weer in Bretagne, geen hittegolf en geen regen. Warm, heel soms even heet, soms even bewolkt….we zijn de Nederlandse hittegolf mooi ontsprongen.

De camping wordt beheerd door een Engels stel en ze serveren precies op de twee avonden dat wij er zijn fish&chips uit hun foodtruck. Heel schattig ….maar de beste fish&chips die ik ooit had. We hebben voor het eerst een gesprekje met iemand anders dan met onszelf. Aan zo’n gezellige lange klaptafel aan het riviertje, toevallig ook een mixstel Nl-En. (Hij praat alleen wél Nederlands haha….wat overigens totaal geen indruk maakt op Paul of wat dan ook in werking zet). Even het relaxte knusse campingleven ervaren. Er komt nog net geen gitaar en samen zingen aan te pas. Maar wel een kampvuurtje. Bij onze eigen vuurplaats sluiten we de dag af… starend in het vuur met nog een restje lauwe rosé.

Dit herhaalt zich dag twee precies zo, ander stel alleen. En dan ineens….tijdens de tweede nacht…..neeeeee….regendruppels???? Voor dat Paul goed en wel wakker is heb ik al een alternatief plan. Ik houd niet van regen… Dus zodra Paul zijn ogen open doet…of misschien waren ze nog niet helemaal open…..”Paul!” …….”Paul, ben je wakker?”…….”Het regent!”…….en nu heel even een pauze inlassen……. en dan….”Ik heb een plan……na alle weersvoorspellingen bestudeerd te hebben en het feit dat het morgen wel een hele lange rit is naar Calais in één keer…..kom ik tot de conclusie dat het beter is als we nú inpakken en naar …. dít plekje gaan. Volop zon, mooi kustplaatsje in Normandië…” Paul: “Ja, goed, stop maar…prima.” Heerlijk zo’n man, vindt bijna altijd mijn plannetjes goed. Dus twee uur later verlaten we Bretagne in de regen. Of…eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het al weer opentrok en misschien toch nog een mooie zonnige dag zou worden daar, maar dat wilde ik niet weten. Wij waren alweer en route. Ik vind het Bretonse landschap los van de kust niet zo heel indrukwekkend, saai eigenlijk best wel….. Beetje glooiend groen. Niks bijzonders te zien. Ik moest het hebben van de kleine kustplaatsjes, strandjes, rotsachtige kusten, veel verse vis en zeevruchten. Als je de GR20 zou lopen daar dan krijg je dat nog veel beter mee denk ik. Het lijkt enorm op de kust in Anglesey, Wales. Zodra ik weer kan (het weer kan dragen) pak ik toch liever mijn rugzak op en bewandel de kustpaden. Dat is voor mij een meer intense manier van beleven. Ik heb het hiken nog niet opgegeven hoor…. mag ook niet van Paul haha… Er gaat aan gewerkt worden met kniedokter op de achtergrond. Voor deze vakantie gaan we onze Bretonse trip afsluiten met een nachtje én dagje op stand in Normandië.