Met Nepal in het vooruitzicht wordt het tijd het aantal kilometers per wandeling wat op te schroeven én het aantal aaneengesloten wandeldagen. Dus lets go. Liefst ergens ietsje minder plat dan rondom Eindhoven. Zuid-Limburg doen we altijd al, laten we naar Nijmegen rijden. Mijn Routiq-app had er nog een route van 17 km op staan die we eerder es in de ochtendmist gelopen hadden, ik herinnerde me een mooie heuvelachtige wandeling. Hotelletje in de buurt geboekt, rugzakken gepakt alsof we al de Himalaya intrekken, alles in ons autootje gemikt en wég.

Het regent als we thuis vertrekken, het regent als we uurtje later bij vertrekpunt aankomen en guess what…. het regent de hele godganze 18 km lang…serieus…We zijn ook niet één wandelaar tegengekomen, alleen een paar honden die alleen de deur uit gestuurd waren voor hun behoefte. Het is heel anders wandelen zo. Je kijkt vooral naar beneden, je drinkt bijna niks uit je waterslang want ik wil eigenlijk alleen warm drinken. De thermosfles met hete thee zit in mijn rugzak en als je ergens geen zin in hebt is het je rugzak afdoen, je natte handschoenen uit, de waterhoes eraf enz enz…. Met eten is het net zo. Het was echt heel erg zeikweer, dan neem je geen pauzes….Toch moet er af en toe geplast worden… draai ik bij droog weer mijn kont nooit voor om maar dat is nu ook een enorm gedoe met al die natte laagjes. We hebben hele goede regenkleding maar we komen toch redelijk verzopen aan bij ons Gasthaus. Het regende gewoon te hard en te lang. Ik weet nu alleen niet 100% zeker of mijn doorweekte shirt van het zweet of een niet meer waterdichte jas komt. Dat moet nog achterhaald worden voor Nepal. Ook de regenhoes rugzak heeft het behoorlijk af laten weten.

Praten doe je niet veel onderweg. Je capuchon piept over je oren én de regen klettert erop….Heerlijk rustig bezinnend dagje dus. Ik heb laatst weer gehoord in een podcast dat het leven zich in het NU afspeelt, maar dat menigeen vooral of terug- of vooruitdenkt. Daar ben ik er zeker één van. Dus met die gedachte (uit het verleden!) vers in mijn hoofd probeer ik een wandelaar in de regen te zijn. Het is modder, natte bladeren, plassen, natte stronken, natte schoenneuzen…. heel rustgevend. Houd dat maar es 18 km vol. Ik heb dus tussendoor per ongeluk ook heel wat terug- en vooruitgespoeld. Toch is er iets ongelooflijk positiefs gebeurd want eenmaal terug bij de auto, ff afzien met nat dit en nat dat, stukje rijden met verwarming vol aan….maar eenmaal gedoucht en liggend op een zacht Duits bed, gloeien we van geluk! Intens tevree, voldaan en happie kan ik dan dit blogje schrijven. Over het geluk van buiten zijn, van bewegen, van weinig praten, van alles overdenken en niet proberen te denken.

Morgen doen we er nog één, daarom slapen we hier in de buurt. In Nepal leg je zo 1000 hoogtemeters af op een dag, ik ga daar eind april ook zonder gids en drager lopen, dus zelf tussen de 10 en 15 kg op de rug. Trainen is daarom echt nodig deze keer. Mijn rugzak woog vandaag nog geen 10 kilo, maar het begin is gemaakt.