De pakdag is voorbij..en de koffer van 20 kilo (met de rugzak erín) is gepakt. Pfffff, niet echt economisch….Morgen de rest in mijn handbagage zien te krijgen. 

16 mei 2016 Kampeer- en wandel (Pinkster)weekend ArdennenOp tweede Pinksterdag, maandagochtend is het perfect. Hier doe ik het voor. 6.15 uur wakker, plasje naast je tent…want níemand daar! Alleen vogeltjes en ganzen. Ik voel me gelukkig. Zo simpel kan het zijn.

Rust. Ik heb al bijna een ritueeltje, hikingcappucino, theetje en mijn havermoutje. Ik ben de dinerverpakkingen van MountainHouse aan het hergebruiken, ik heb ze uitgewassen en gevuld met een mengseltje havermout/rozijn/melkpoeder en giet er alleen gekookt water bij. Dat hersluitbare aluminium zakje houdt het warm, goede handige methode.

Zaterdagochtend veel later dan gepland hier aangekomen en nóg veel later pas gaan wandelen, nieuwe wandelgenoot bij me met nog meer chaos dan ik in zijn hoofd. Maar het is fijn een sterke handige ervaren man bij me te hebben. Hij sjouwt, kookt, ouwehoert, lacht, loopt en blijft op de route…en het is boven verwachting droog.

Het is zo’n prachtig rustig plekje hier tegenover deze rots aan de Ourthe. De zon schijnt ineens volop. Dit is de Hillbillycamping waar ik in oktober in de stromende regen ook al modderlijk happy was met allemaal geleend spul. Wat is er al veel gebeurd ondertussen!! Ik heb alles van mezelf ondertussen na honderden uren internet met loads of reviews, info, tricks, tracks and trails. 

De wandeling zaterdag is met 9,5kilo. Prachtig weer, jasjes uit bergje op…jasjes aan in de wind want die is snijdend koud.
Grotten, steengroeves, vergezichten, veel verrassend mooie plekjes hier rondom Comblain la Tour.

Bij terugkomst worden we verrast door een hele verzameling Santos fietsende 40-50-60-ers die mijn hele onderzochte verzameling 1- en 2p lichtgewicht tentjes nog eens voor me uitgestald hebben. En niet alleen de tentjes, maar werkelijk álles waar ik over gelezen heb, in mijn handen heb gehad, over getwijfeld heb wel of niet aan te schaffen, ligt hier uitgespreid aan de oever van de Ourthe. Onze tentjes zijn hier compleet in opgenomen. Er blijkt een club “Wereldfietsers.nl” te bestaan. 

Je schrijft je in op de site, zorgt dat je volledig zelfvoorzienend gepakt en gefietst (dat is het enige verschil met ge(rug)zakt) op tijd op het vertrektpunt verschijnt en je fietst naar de door de initiatiefnemer afgesproken plek. Ik kan nog altijd alles wat nu in mijn rugzak moet (en te zwaar blijkt voor mijn knieën) in fietstassen proppen, een Santosfietsje aanschaffen met Ortliebtassen en huppakee, Caro gaat mee. 

Ik heb me los moeten rukken van een stel graag pratende eenlingen om me weer bij Hans te voegen, die als een échte vent al voor vuur had gezorgd, en éten.

Die mag vaker mee! Geen gevriesdroogd voer vanavond maar verse hap. 

Het vuur was noodzakelijk, gevoelstemperatuur -10°. Het is eigenlijk te koud om buiten te zitten, alle wereldfietsers zijn ook verdwenen…Maar wij houden het stug vol, met alle kleren die we bij hebben aan.

Het is het fijn, met warme wijn. Ik moest wel boven het vuur blijven (beetje bezorgd wel voor vonkjes op mijn donsjasje) en ben als een rookworst mijn slaapzak ingekropen.

Dag 2: Ik als eerste wakker en geniet nog even van de ochtendstilte.Dan ontwaakt de hele bups en heb staan observeren hoe het werkt. Ze lagen toch allemaal úren eerder in hun tentje dan ik…beetje luiwammesen wel. Solisten die één voor één hun tentjes uitkomen en binnen 2 uur allemaal weer op hun fiets vertrokken zijn. Eén vrouw was overduidelijk te laat, ik voelde meteen haar stress..een paar staan er te wachten, de rest allang weg..ze weet de route misschien wel niet…ohjé…het nadeel tekende zich voor me af. De rust wedergekeerd en ik weer wat materiaal- en boektips rijker. Mijn wandelmaat kon helaas ook niet blijven..ik moest besluiten: mee terug en vanavond lekker binnen in Maastricht of nog zo’n koud avondje…IK BLIJf!…dus hem naar huisgebracht en meteen teruggereden. Esneux is de start van wandeling nr 2.

De gpsroutes had ik in mijn weten te zetten en ik had ze ook uitgeprint. Ik heb de kaarten van het NGI met coördinaten erop. Qua routes kan mij (hier in de Ardennen) niks meer gebeuren.

Weer een prachtige wandeling gemaakt. En wat ben ik blij in mijn eentje. Wat een winst dat ik hier zo van geniet!

De hele dag een dreigende lucht op afstand, maar geen drup regen gehad. Perfect wandelweer.

Ik houd van hout, de kleur en de geur.

Ik houd van woud, de stilte en de geluiden.

Een wandeling met stip, Esneux 20km. Mijn voeten gaan zeer doen, geen last van schouders/knieën of andere onontdekte lichaamsdelen, alleen brandende voeten. Bij de auto terug met de blote voeten in het gras helpt enorm. Ik rijd compleet tevreden terug naar mijn tentje en maak dankbaar gebruik van de vuurplaats.

Op een totaal verlaten camping (het is ook gewoon té koud!) zit ik zeer voldaan blij te wezen met alles wat ik heb. Nou ja, vóór me is het verlaten. Achter me was gisteren al een kampement Duitsers neergestreken die te lui waren om naar de kust rijden, die hebben ook Pfinksteren dus. Geen last van, te ver weg..tot fünf Kinder mit ein Hund op mijn lege veld juist vanavond dit beest willen leren luisteren. En dat klinkt niet fijn in het Duits. Een gekreis!! Ik voel even paniek..nééjjjjj, niet de hele avond dit geluid…Ik ben tot nu toe gewend aan totaal verlaten campings, maar ik ben ook pas in september begonnen natuurlijk. Het kan wel es gedaan zijn met wegdromen bij een vuurtje onder de sterrenhemel op een campingveldje. Dat wordt wellicht wildkamperen binnenkort.

Ik slaap als een ijsbloem en ben helaas weer veel te vroeg wakker. Maar wat is het heerlijk in de ochtenduurtjes!! Ik ga me klaar maken voor wandeling nr3. 

Ik ben blij dat ik gebleven ben, alleen is zo speciaal! Ik pak alles (al best snel) in de auto, wil betalen maar HillBill is niet wakker te krijgen..en om 10 uur loop ik in Holy bij Aywaille in het zonnetje, wederom 10kilo op de rug. De tocht start en eindigt mooi, maar de middelste 18km vind ik niet veel aan.

Ik ben na 13 km al best moe…uit ervaring weet ik dat ff koffietje maken of cupasoupie wonderen doet.

Ik raak van de route, heb geen zin om terug te lopen en ga met gps in een rechte lijn naar waar ik denk uit te moeten komen, door een aaneenrijging van weilanden..gelukkig geen onneembare sloten onderweg en het prikkeldraad kom ik steeds zonder scheuren over.

Na 6 uur en 20 kms alleen begin ik tegen koeien te praten, zie je ze luisteren?

Vrienden komen en gaan, concentratieboog van een koe is net zo lang als die van mijn leerlingen…wegrennende koeien vind ik overigens heel grappig. 

Ik kom redelijk uitgeput bij mijn auto aan. Hoop maar dat deze 56 Pinksterkilometers bijdragen aan enige versteviging rondom de knieën. Ik voel ze wel.