Do 27 Juli is een makkelijke dag want geen pass op het programma. Ik heb een angst opgebouwd voor passen. Te veel stress, ik raak het spoor bijster, beland op rotsblokken waar ik niet meer vanaf kan of durf, het kost allemaal bergen energie en liters zweet.

Kampje opgebroken, alleen vertrokken (héérlijk) en sta na 10 minuten al voor een wateroversteek, een watercrossing, breed en diep, niet snel stromend.

Stef uit de groep staat ineens al bij mij, we steken samen over.
Klinkt simpel maar dit betekent voor mij rugzak af, schoenen en sokken uit, broek uit, waterschoenen aan, camera en telefoon hoog opbergen, rugzak op, schoenen aan elkaar knopen en om je nek, heel rustig en beheerst oversteken en dan de hele riedel omgekeerd. Dit kost je al gauw 15/20 minuten. Deze dag waren er wel 10 crossings, geen enkele gevaarlijk maar alles bij elkaar doodvermoeiend. Ik benijd de lopers met hun trailrunners, die lopen gewoon met deze schoenen door het water, geen sec. oponthoud. Daarentegen lopen die dus de hele dag met zeiknatte schoenen, sokken en voeten, zeer blaargevoelig. Ik heb met mijn mutserige tijdrovende drogeschoenneurose wel nog niet één blaar gehad. Puh!

En soms is er een brug!
Ik ben Stef kwijtgeraakt ergens gedurende de dag. en vind hem terug al kleren wassend op zijn slaapplaats. Ik loop natuurlijk nog een paar uurtjes verder om de volgende ochtend zo dicht mogelijk bij de volgende
pass te kunnen starten.

Ik start alleen, heb mijn crampons…..
Ben er peu nerveux over.