Follow my blog with Bloglovin

Dag 4 JMT
Slecht geslapen, tentje is shit. Luchtbedje is kut.
Slaapzak is oké. Drie nieuwe atributen die ik heb ingewisseld voor mijn vertrouwde “slaapsysteem” vanwege gewichtwinst maar tegen comfortverlies.
Nog geen enkele ochtendroutine ontwikkeld. Wat een geluk trouwens dat ik totaal niet bang ben, in het donker, in het bos, alleen. Alleen wel voor die hoogteziekte. Ik vertrek om 7.19 uur vol alertheid. Langzaam lopen, veel drinken, goed eten. En het gaat goed!
Ik zie al snel het moois om me heen. Prachtig ochtendlicht.
Héél véél boomstammen in allerlei kleuren. Mooi! En de eerste sneeuw laat zich al zien.
Ohh, makkie. Ik heb thuis besloten geen microspikes, crampons of iceaxe mee te nemen, als het onbegaanbaar wordt voor mij, draai ik om.

Ik kom nauwelijks iemand tegen, wel passeert mij verschillende keren een cowboy met een rij paarden die resupplies vervoert. Daar zit mijn emmer misschien ook wel tussen.
Ik loop gestaag door,
heb mijn pauzetje op zijn tijd, voetenbadje, mijn trailmixlunch
en zoek al in de middag een campeerplekje, ik ben moe na 8 uur onderweg zijn. Beetje wennen wel, in dat uitgestrekte gebied ergens je rugzak afdoen en je tentje opzetten.
En dat was het dan. Ik wil een ligstoel, een koud glas wijn, schaduw, een douche, een wc, makkelijk liggen, een kussen…ik wil eigenlijk alleen dingen die er niet zijn. En alles doet zeer. Vooral mijn knieën, vermoeide benen, stijve tenen…. Ik kruip om 17 uur al mijn tentje in, slaap op en af… Twijfel overal aan.. Wat dóe ik hier?? Het grote genieten is nog niet echt begonnen.