Dag 3, Woensdag 17 oktober.

Ik slaap zo héérlijk hier! Vannacht waaide er een flinke wind, wat koeler ook, maar mijn gear is daar zekers tegen bestand. Met jasje aan en capuchon op was het perfect. De avond was rustig, ik heb heerlijk liggen lezen met het Arabisch gekeuvel als achtergrond muziek. Aliwen praat aan één stuk door, wat zou ie toch allemaal zeggen tegen zijn zoon die maar af en toe iets terugmompelt? Heel gemoedelijk allemaal. Ik heb ondertussen gehoord dat Bedoeïnen altijd aan één stuk door praten., dat is de cultuur, iets met mondelinge overdraging. Wat een geluk dat ik de taal niet spreek en me heerlijk kan terugtrekken. Om 6 uur is het echt donker, misschien al 5 uur zelfs, ik leef niet met de klok. Ik schat dat ik om 9 uur slaap en 6 uur op ben.

Het kampement, spread it out!

Het was koeltjes in de schaduw vanmorgen. Ik bedank voor de kamelenmelk, laat dat lekker voor hen, ik geniet van mijn nescafeetje en

pepermuntthee.

Deze ochtend bakken ze brood, vader en zoon, heerlijk die rust….. Later komt er gebakken ei bij.

Ik vind het eten allemaal even heerlijk, wat hou ik hier toch van. Het wordt met de dag fijner. Om 10 uur stap ik weer op moeder kameel, die kamelen vinden het zeker niet met de dag fijner worden, ze kunnen behoorlijk schreeuwen als ze opgetuigd worden, krijsen … ik troost me met de gedachten dat het pakdieren zijn, al voor Christus, toch? Dat de tassen steeds lichter worden helpt ze blijkbaar niet. En dat als ik hier niet was, zij ook minder eten hadden…dat soort gerelativeer maakt het iets makkelijker alles te ondergaan en me
als een prinses te gedragen. Want ik schommel weer door de woestijn, gesmeerd en gelapt doorsta ik de brandende hitte. Ik ben ook erg blij met mijn anti-sneeuwblindbril van een vorige reis.

We stoppen al vrij snel omdat Awèd me een grot in wil laten klimmen, “is mooi” zegt ie. Even ben ik bang dat hij me nu langs alle zogenaamde hotspots voor toeristen gaat brengen, maar ach denk ik…. dat ben ik natuurlijk ook. Weet hij veel dat ik daar meestal aan voorbij ga, en een doorsnee toerist vertoefd onder deze omstandigheden geen 5 dagen in deze natuur. Dus, hup daar gaan we… en het is ook prachtig, wederom. Hij is ook een beetje trots, denk ik, dat dit zijn achtertuin is…..of voortuin. Aliwen zit beneden in de verte bij de kamelen.

Boven in die grot vraagt Awèd me voor het eerst iets: of ik een foto van hem wil maken als ie vanuit de grot in het zand springt. Haha!! Tuurlijk, ik film het zelfs. Geen idee wat hij er mee wil want op zijn telefoon kun je geen filmpjes zien volgens mij.

We vervolgen de rit en voor het eerst gaan mijn gidsen ook óp een kameel, fijn! We gaan een stuk sneller nu, ik krijg een stokje overhandigd waar ik mee moet slaan, het tikje dat ik geef is blijkbaar niet hard genoeg want hij vraagt het al snel terug. Dan krijgt de mijne een paar flinke meppen. “Denk aan de geschiedenis!” zeg ik tegen mezelf…”Dat zijn ze gewèhèend!”
We stoppen, stappen af en Awèd wijst mij waar ik heen moet. Hij denkt nu echt mij naar alle zandduinen te moeten sturen binnen ons bereik. Eigenlijk heb ik niet heel veel fut om in die hitte met cameratas die heuvel over te moeten maar kan nu moeilijk niet gaan. Dus hup, water mee en ik vertrek naar een zandduin met een scherpe graad (het is wel 40°C denk ik), “aan de andere kant zijn dunes”, zegt ie nog es…. volgens mij. En yep, over de eerste heuvel zie ik in de verte de rand zich al aftekenen.

Ik erheen gesjokt en het hete zand opgezwoegd. Prachtig, gloeiend heet, maagdelijk mooi! Nog niemand op gelopen….Ik zink in het zand en laat het op me inwerken, wat een rust geeft dit. Ja, dit plaatje had ik in mijn hoofd! Nu het nog vast zien te leggen met dit scherpe snoeiharde licht.

Zij maken ondertussen de lunch. Geheel verzorgde reis! De eerste twee dagen voelde ik me nog een beetje ongemakkelijk en liep een beetje doelloos rondom hen te scharrelen als zij gingen koken en vroeg of ik beleefd of ik iets kon doen, maar eerlijk gezegd had ik totáál geen zin uien te pellen of wortels te schrappen… pfff, ik heb thuis al een hekel aan koken, laat staan hier. Dat voelde ze ook prima aan, die lieverds, dus zij knikten even beleefd van Nee. Mooi zo.

Ik weet zo 10 dingen te noemen die ik liever doe, en dat deed ik dus ook gewoon vanaf dag 2 eigenlijk al trouwens. Ik volg hun ritme, eet hun eten al hebben ze wat spullen speciaal voor mij meegenomen. Een pot mayonaise (?), 5 dozen met smaakjesthee (peppermint is nog wel te doen), een pot aardbeienjam (eet ik thuis al niet, laat staan hier, dat smeer je toch niet op zo’n Arabisch stuk brood), een doosje La vache qui rit (haha, smeltkaas, nee hoeft niet, geef mij die feta maar die ze ook bij zich hebben) en een potje nescafé (daar ben ik dan weer wel heel blij mee). Met wat zij maken en zelf eten ben ik heel gelukkig. Tahinsaus om je vingers bij af te likken, je likt overigens overal je vingers bij af, want je eet met je handen. Oh ja, ook voor mij bestek meegenomen, wat ik natuurlijk niet wil.

Een auto komt op dag 3 water brengen voor de kamelen. Haha, ik had ze al druk in de weer gezien met hun telefoontje, hebben ze dat blijkbaar geregeld.

Die slurpen zich in ongeveer 5 minuten vol, véél minder dan ik had gedacht. Moet je die lippen zien in slowmotion, haha.

Dan kom er vanuit de verte een loslopende kameel aanlopen. Ohjé, een wilde kameel? Wordt dit spannend?

To be continued!